kopmak — kopmak, gelmek; kalkmak; ba şlamak, çıkmak; baş kaldırmak I, 88, 97, 104, 120, 142, 234, 258; II, 4; III, 128, 137, 367 … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini
kopmak — nsz, ar 1) Herhangi bir yerinden ikiye ayrılmak Tel koptu. İp koptu. 2) Yerinden ayrılmak Cezvenin sapı kopmuş. Düğme koptu. 3) Gövdeden ayrılmak Ağacın dalları fırtınada koptu. Savaşta bacağı kopmuş. 4) mec. Birdenbire gürültülü veya tehlikeli… … Çağatay Osmanlı Sözlük
kahkaha tufanı kopmak — birdenbire toplu olarak kahkaha atmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
kızılca kıyamet kopmak — kavga, gürültü olmak Bunlardan herhangi birisinin hizmetine girse kızılca kıyamet asıl o zaman kopar. Y. K. Beyatlı … Çağatay Osmanlı Sözlük
pandomim kopmak — izleyenler için eğlendirici bir kavga çıkmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
velvele kopmak — büyük gürültü çıkmak Kıyamet kopar gibi bir velvele koptu, bütün ordu surların üstüne atıldı. Y. K. Beyatlı … Çağatay Osmanlı Sözlük
alkış kopmak — birdenbire güçlü bir biçimde el çırpılmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
çıngar kopmak — gürültü, kavga çıkmak Bu son rolü, ihtiyaten, büyük çıngarın kopacağı güne sakladı. N. Araz … Çağatay Osmanlı Sözlük
dananın kuyruğu kopmak — beklenen veya korkulan sonuç gerçekleşmek İstediğimiz parayı vermezse işte o zaman dananın kuyruğu kopar. Y. Kemal … Çağatay Osmanlı Sözlük
kıyamet kopmak — 1) kıyamet günü gelmek 2) mec. bir yerde çok gürültü ve telaş olmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
ödü kopmak (veya patlamak) — çok korkmak Benim at sineği ile hamam böceğinden ödüm kopar. Ö. Seyfettin … Çağatay Osmanlı Sözlük
